ÖNCE BİRBİRİMİZİ HAZMEDECEĞİZ...
Eskiden yaygın basından izlerdik…
Ne de komik olurdu birbirlerine sataşmaları…
*
Taraflar yazdıkları gazetelerden birbirlerine verip veriştirirlerdi…
Aslında önemli gazetelerin önemli gazetecileriydiler her biri…
Aslında iyi, kötü; doğru, yanlış tarafları vardı…
Aslında egolarını tatmin etmiş insanlardı…
Bir zaman sonra eminim, yaptıklarından pişman olup, belki de şimdilerde kol kola dolaşıp, aynı masada birbirlerinin şereflerine kadeh kaldırıyorlardır.
Elbette kaldırmalılar…
Ve elbette zaman içinde her şeyin değişebileceği unutulmamalıydı…
*
Bir zamanlar yaygın basınımızda gazeteciler arasında böylesine ve epey devam eden birçok atışmalar izledik.
Şimdilerde ise gazeteciler aralarında bir takım husumetler olsa bile atışmalar, köşelere eskisi kadar sık düşmüyor…
Belki de şimdi sıra bizde, yerel basında yani…
Önce gazetelerde haber bazında üstünlüklerimizi ortaya döküyoruz…
“En birinciyiz” diyoruz…
“Nasıl olsa gazete de benim, yazan da ben…
Kim ne karışır?
Gazetemden meydan okumak,
Bana çok yaraşır” deyip, karşı savunma mı, karşıya saldırı mı, adı her ne ise onu yapıyoruz…
Derken efendim, haberlerarası saldırı bir süre nadasa bırakılır…
Okuyucu, tam “Vazgeçildi” dediği anda bir taraf yeniden alır kalemi eline…
Eskiden kalma ne kadar hırs, kin ve dahi söylenmedik ne varsa döktürü döktürüverilir…
Hepimiz, kendimizi birbirimize ispatlama derdine düşmüşeriz!
Oysa kendimizi ispatladığımızın henüz farkında bile değiliz…
İstikrarlı bir şekilde devam ettiğimiz gazetelerimizin değerini, galiba henüz kavrayamamışız…
Gazetelerimizin renkli ya da siyah beyaz olması ne kadar önemli bilemiyorum, ama istikrarlı bir şekilde kamunun nabzını tutabiliyor olduğumuz galiba göz ardı ediliyor…
Asıl olan, tarafsızlığımızı kamudan yana kullanıyor olup olmadığımız değil midir?
Asıl olan, kalemimizi bir başkasına kiralamak, ya da satmanın yerine, özgürce yazabilmek değil midir?
*
Karşılıklı atışmanın nedeni nedir, anlamıyorum…
Oysa bu bölgede gazetecilik yapanların hemen hepsi aynı potadan çıkmış insanlar…
Aynı potanın farklı değerleri her biri…
Ama her biri ‘önemli’ bir değer…
Günlük gazete çıkaranları da haftalık, aylık gazete çıkaranları da…
“O zaman sıkıntı ne?” diyesi geliyor insanın
Sıkıntı her birimizin içinde...
*
Hiç birimiz göz ardı etmeyelim ki yerel basın ciddi şekilde ve dikkatlice izleniyor…
O nedenle olumlu taraflarımızı da olumsuz taraflarımızı da iyi biliyorlar ya...
O nedenle hiç birimiz gazel okumayalım, gazetecilik yapalım.
Hepsi bu.
*
Ha kendimizi çok mu merak ediyoruz…
“Bölgede yerel basın ne durumda?” der bir anket yaptırılır olur biter?
Kim nerededir?
Önde mi, geride mi?
En çok o mu okunuyor, başkası mı?
Hepimiz görürüz…
O zaman da kimimiz renkli, kimimiz siyah beyaz bakışlarımızla önümüze bakar gideriz…
Ama önce birbirimizi hazmedeceğiz...
Birbirimizi önemseyeceğiz...
Kayıtlar
0 yorum:
Yorum Gönder