20100602 - "ONE MINUTE!" AMA NASIL?

“ONE MINUTE!”

AMA NASIL?

Elbette şu günlerde oldukça üzüntülüyüz...

Hükümet haklı tepkisinin yanında gelecekte nasıl bir yol izleyecek göreceğiz.

Keşke ta baştan itibaren doğru ve sağlıklı bir diplomasi de işletilmiş olsaydı.

“Olsaydı,” diyorum çünkü yapılan bütün yorum ve değerlendirmelerde böyle bir kanı var...

Önümüzdeki günler her şeyi gün yüzüne çıkacaktır, kuşkusuz...

*

İsrail, Ortadoğu’ya yerleşmeye başladıkları ilk günden itibaren sürdürdükleri açık ya da gizli eylemler karşısında Arap Dünyası -maalesef- ciddi, tutarlı ve inançlı bir karşılık veremediler.

Arap Dünyası’nın kendi iç anlaşmazlıkları ve birbirlerine olan inançsızlık ve güvensizlikleri, İsrail’in önce tüylenmesine, sonra da güçlenmesine yardımcı oldu.

Tarih bunu açıkça göstermektedir...

*

Öyle veya böyle İsrail; başta ABD (ABD’deki Yahudi Lobisi) olmak üzere dünyanın birçok ülkesindeki (Bunun içinde Türkiye de var) Yahudilerin verdikleri inanılmaz destekle bölgede kendilerini kabul ettirmişlerdir.

Dost mudurlar?

Hayır.

Samimi midirler?

Hayır.

Vefanın ne olduğunu bilirler mi?

Yine hayır.

Eğer gerçekten bilmiş olsalardı bugün insani yardım yüklü bir gemiye saldırmazlardı.

Ayrıca Uluslararası ilişkilerde vefa ne kadar önemlidir. Veya önemli midir o da ayrı bir konu!

Geçmişte kendilerine Osmanlı’nın sahip çıktığını, kucak açtığını, kurulu plak gibi söyleyip dursalar da, hepsi bu kadar işte...

Sadece söylerler...

Sonrası yok.

Sonrası, üzerine kılıf giydirilmiş terörist eylemler...

*

Şimdi gelelim bugüne...

Ortadoğu’nun şımarık çocuğu nasıl durdurulabilir?

Daha doğrusu durdurulabilir mi?

Açıkçası ben sanmıyorum!

Çünkü biz; -özellikle İsrail ile ilgili - galiba sağlıklı, bir diplomasi yürütemiyoruz.

Sanki orada duygusallaşıyor, “Tarihten gelen dostluğumuz var,” diyoruz...

Aslına bakılırsa bizim İsrail’le tarihten gelen bir dostluğumuzun olduğunu da düşünmüyorum.

Peki, neyimiz var?

Onlar, o günlerde ‘mazlum’ konumda olduklarından, mazlumu himaye ettiğimiz için tek taraflı bir yakınlaşma var.

Hepsi bu!

*

Düşünüyorum da galiba İsrail’in yaptığı kendilerince doğru.

Devlet işlerinde dostlukmuş, duygusallıkmış, vefaymış gerçekten de yok. Devlet işlerinde her şeyden önce devletlerin karşılıklı çıkarları var...

Bu da nasıl olur?

Bilgili, deneyimli dış işleri bürokratlarıyla...

Yani diplomatlarıyla...

İyi bir duruşla!

Akıllı bir diplomasiyle!

Ve gerektiğinde bir kez daha “One minute” diyerek...

Ve kesinlikle vefa ve duygusallıktan arındırılmış karşılıklı çıkar ilişkilerine dayalı komşuluk ilişkileriyle...

Ve bir de yaşadığımız bu vahşet sonucunda biran önce bütün ilişkilerin askıya alınmasıyla...

Yapılabilirse tabi...