ÜZÜM ÜZÜM ÜZÜYOR...
Biraz durgun geçiyordu son günler…
Sakin gibi…
Ama huzursuz…
Ortalık biraz sakinleşse, biraz durulmaya başlasa, başka başka yerlerden patlak veriyor.
Belli belirsiz zamanlarda çalkalandırılıp, bulandırılıp duruluyor…
Ya mayın patlatılıyor…
Ya yol kesiliyor…
Ya da bir şeyler bahane edilerek dükkânların camları kırılıyor, etraf taşlanıyor…
Bir şekilde bir huzursuzluk çıkartılıyor işte…
Kimin çıkarttığı, neden çıkartıldığı, hangi sudan bahanelerle terör olaylarına kılıf bulunduğu ise çok da önemli değil.
*
Ve en sonunda da eski bir partinin genel başkanına yumruk bile atılabiliyor…
Kimileri kınıyor bu olayı, kimileri de destekliyor…
Ama olaylar durmuyor tabi. Körüklendikçe körükleniyor…
Bunu b ilmeyen yok zaten.
Yumruğu atan bile, o yumruğu bile bile attı. Ve -belki de- bir nebze de olsa sakinleşmek istedi.
*
Memleketim insanı bu kadar dolu işte…
Bu kadar öfke kusuyor…
Yüreği yanıyor…
İçinde fırtınalar koparıyor ve en son ana kadar taşırmıyor…
Hapsediyor içlerinde…
Ve bazen de hapsedemeden beklenmedik bir anda yeni bir kargaşanın, huzursuzluğun kapı aralığı iyice açılıyor…
Vurup kurtulmak…
İçindekini dışarıya kusmak…
Hepsi bu…
Ve o genç de heyecanını dindirmek istemiş olmalı Ahmet Türk’e yumruğunu attığında…
Yumruğunu vurup rahatlamak istiyordu belki de…
Sonrası…
Bu olayın neresinden bakarsanız bakın yanlış…
Önü de yanlış, arkası da…
Yumruğu atan genç, belki de burada en az suçlu olan insan…
*
Her şey ortada...
Bahane de hazır.
Ve bir takım ‘isyancı ve isyankâr ruhlar’ meydanlara dökülmek için bahane aramıyorlar mıydı?
Arıyorlardı hiç kuşkusuz…
Kimileri “Niçin meydanlarda olduklarını bilerek, kimileri de bilmeden” meydanlara dökülüyorlar.
*
Evet, insanın içi yanınca işin önünü de arkasını da maalesef hiç düşünemiyor...
İşin sonu hiç akla getirilmiyor...
Getirilmiyor değil, getirilmek istenmiyor.
İnsanın içindeki volkan bir kere patlamaya görsün. Kendini de yakıyor, etrafını da...
*
Lider olmak zor… Gerçekten zor...
Başbakan olmak kolay, parti başkanı olmak da kolay…
Ama lider olmak zor…
Belki de Türkiye’nin en büyük sorunu liderlik sorunu.
Akıllı, kararlı ve ileriyi görebilen…
Seçilebilme kaygısından arınmış ülkenin birlik ve bütünlüğünü sağlayabilecek lidere ihtiyacı var bu ülkenin…
Çünkü söz konusu vatan…
Gerisi teferruat…
*
Ama bu durumlar hep üzüyor insanı…
Kürt’ünü de, Türk’ünü de, Çerkezini, Lazını, Zazasını, Gürcüsünü de üzüyor.
Üzüm, üzüm üzüyor hem de…
Üzüm üzüm üzüyor…
Kayıtlar
0 yorum:
Yorum Gönder