YEREL BASIN DA MUTLULUK OYUNU OYNASIN!
Bu aralar özellikle de yerel basına verilen kahvaltı ve yemekler bir hayli fazla…
Seçim süreci dışında yerel basını pek de hatırlamayan vekil ve vekil adayları; kahvaltı üstüne kahvaltı, yemek üstüne yemek veriyorlar…
Hani ‘maksat muhabbet olsun’ denilir ya; seçim sürecinde de ‘Maksat yerel gazetecilerin gönlü olsun’ babından bu gelenek, her seçim sürecinde yerine getiriliyor…
Neredeyse bütün adayların yerel gazetecilerin gönüllerini alan vaatleri gırla gidiyor…
Dedik ya “Maksat yerel basının gönlü olsun”
Aslında geçen dönem de aynısı olmuştu, ondan önceki dönem de…
Değişen ne oldu?
Sadece “Hiç!”
*
Yerel basında görev yapan -neredeyse- %95 oranında yerel gazeteci -ömürlerini bu mesleğe verdikleri halde- 212’den sigortalı olmadıklarından sarı basın kartı sahibi değiller…
Yerel basının önemli bir kısmı bırakın resmi ilan almayı eskiden aldığı resmi ilanlarını bile kaybettiler...
Yerel basın kimlik kartı olan bir gazeteci 2. ve 3. lig maçlarına bile giremiyor...
Gazete kimlik kartı olan bir yerel gazeteci hiçbir müzeye ücretsiz giremiyor...
Oysa sarı basın kartı sahibi bir gazetecinin bir haber yakalamada gösterdiği özveri ne ise, üzerinde gazete kimlik kartı taşıyan bir yerel gazeteci de aynı özveriyi gösteriyor.
Hatta daha da takdire şayan bir özveri gösteriyor. Ancak sonuç yok!..
Ne var ki yerel gazetecilere kahvaltı veren vekiller ve aday vekiller, mikrofonu ellerine alır almaz “Yerel medyanın sorunlarını biliyoruz(!)” diyerek söze başlıyorlar…
Dün de öyle başlamışlardı, ondan önceki günlerde de...
“Hangi şartlarda çalıştığımızı, ilan almakta zorlandığımızı sosyal haklarımızın yetersiz olduğu” yönünde her siyaset adamının insanı cezbeden söylemlerini yerel gazetelerimizin manşetlerine çıkartılırken, yerel gazeteciler, bir türlü milletvekillerinin gündemlerine giremiyorlar…
*
Ve bu döngü böylece sürüp gidiyor…
Bir parça bal ve hoşa giden vaatler!..
En az bizler kadar bizlerin sorunlarını bildiklerinin iddiaları…
Ve sonra da “Unut gitsin…”
Çünkü ‘Sayın!’ oldular onlar!
*
Evet, yine unutulacak yerel basın…
Hatta yerel basının içinden gelen ve İYGAD (İstanbul Yerel Gazeteciler Derneği)’ın kurucu başkanlığını yapmış olan Sevgili Tülay Kaynarca bile unutacak…
Belki de vekilliğin çok yorucu, meşakkatli, yıpratıcı bir iş olduğu söyleyecek, ülkenin sorunlarının yanında yerel basının sorunlarının devede kulak olduğu -ima yoluyla- anlatılmaya çalışılacak.
Velhasıl Sayın Kaynarca da, Sayın Ekşi de, diğerleri de yerel basın ve yerel basının sorunlarını bir dört yıl daha görmeyecekler…
Yani, haberin Atlıkarıncaları -her şeyi karşısındakilerden bekledikleri için- bir türlü hayallerine kavuşamayacaklar.
Vekil adayları ‘milletin vekili’ olarak muratlarına ererlerken; yerel basın yeniden “Nerede kalmıştık!” diyerek, günü kurtarma çalışmalarıyla oyalanacaklar…
Yani “Mutluluk oyunu” oynamaya devam edecekler...
Kayıtlar
0 yorum:
Yorum Gönder