20100611 - DOĞUMLA YOK OLUŞ ARASI BİRŞEY...

DOĞUMLA YOK OLUŞ ARASI BİRŞEY...

Doğum...

Nereden bakarsanız bakın çok güzel şeyleri çağrıştırıyor...

Mutluluğu...

Birleştiriciliği...

Kaynaşmayı...

Sevgiyi...

Saygıyı...

Düşünmeyi...

*

Emekleme...

Hareketliliğin başlangıcını...

Düşüp kalkmanın heyecan vericiliğini...

Başarma zorunluluğunu...

Direnci ve direnmeyi çağrıştırır.

*

Yürüme ve konuşma...

İşte bu durum, insanoğlu için hayatın başlangıcı demektir...

Hayatın tam anlamıyla tadı...

Hayatın anlamlı ve anlamsızlığı...

Kahroluşu...

Keyif alışı...

Kendini ve çevreyi keşfetmeyi çağrıştırışıdır...

Artık bundan sonrası kolay...

Bundan sonrasında istediğimiz yeri görür, istediğimiz yere gider ve istediğimizi konuşuruz...

Asıp kestiğimiz de olur, Affedip böbürlendiğimiz de...

Yazıp beğenildiğimiz de olur, nefret edildiğimizde...

Karşı çıktığımız, yandaş olduğumuz...

Sevdiğimiz, nefret ettiğimiz birbiriyle iç içe süreçler yaşarız bundan sonrasında...

Beynimiz hızlı çalışır, ayaklarımız durmamacasına koşar durur...

*

Sonra evlilik gelir olgunluk sürecimizle birlikte...

Aşk denilen şey başımıza musallat olur.

Önce fark edemeden sonra fark ederek, yaşadığımız bütün güzellikler yavaş yavaş pembeden griye döner...

Saçlar beyazlar...

Unutkanlıklar gelir yakana yapışır...

Bunların hiç birini umursamaz insan zamanla...

Birden bire bir yakını, dostu, arkadaşı kaybettiğimizde hüzün kaplar bir taraflarımızı...

Arkasından bir düşünce karmaşası...

Geriye dönüşe doğru...

Aklımızın ermeye başlamasından bugüne kadar iyilerimizi kötülerimizi düşünüp dururuz...

Pişmanlıklarımızla dövünür, iyikilerimizle keyif alırız...

Artık eskiden olduğu gibi her şey erişilebilir gibi görünmez insana...

Kırılganlıklar, yılgınlıklar, bıkkınlıklar, umursamazlıklar...

Kaçınmalar hiç ortada yokken birden bire tanışıverir insanoğlu...

Sonra yorgunluklar, hastalıklar...

Ağrıyan yanların çoğalması...

Etraftan sana acıyarak bakınmalar...

Bir zamanlar seni en büyük gören evlatların bile umurunda değilsindir bekli de...

Ve ölüm denilen soğuk yüzle tanışır insan...

Ayıran,

Hüzne boğan,

Düşündüren,

İyiyi, güzeli, doğruyu, yanlışı yok sayıp öylece bıraktıran

*

Ve yaşam, doğumla yok oluş arası bir şey...

Bir varmış, bir yokmuş gibi...